Memleket Neresi Hocam

Kemoterapiyi sağ sağlim atlattıktan sonra yine bekleme süresi belirmişti, iki hafta sonra filmler çekilecekti.

Ünlü onkoloğuma tekrar gittiğimde benden PET/CT istedi. PET/CT de neydi, “Si Ti” diyince sanki daha havalı oluyordu, ancak ben de hemen özel danışmanım Profesör Google’a sordum. Gerçekten de si-ti dediği İngilizce “computerised tomography”nin baş harflerinin olduğunu öğrenmiştim. PET’in ne olduğunu anlamamakla beraber kanser hücrelerini görüntüleyen bir yöntem olduğunu düşünüyordum.

Onkoloğa soracağım binlerce soru vardı, ama şimdi dersini çalışmamış ve ancak sözlüye kaldırılmış bir öğrenci gibi laflar ağzımda büyüyordu.

-“Memleket neresi hocam?” sözleri ağzımdan döküldüğünde, bu cümleyi benim ettiğime inanamamıştım. Onca bilgi birikimi, MBA, iş deneyimi, iş mülakatlarından sonra en önemli sorum bu mu olmalıydı?

Doktorun cevabını duyuyordum, ama anlamıyordum, sanki suyun altından geliyordu sesler. Hâlbuki “benim sonum ne olacak?” sorusunun cevabını arıyordum.

Annem beni dürtüp kaldırdığında, en son annemin fısıltısı kulağımdaydı:

-“Rezil ettin doktora karşı bizi, ağzına havuç versek niyet çeken tavşanlardan farkın kalmayacaktı.”

-“Kemo kafası bu anne, sky high”.

Gerçekten kemo kafası diye bir şey var mıydı bilmiyordum, ama insanın IQ’sunu sersemlettiği de bir gerçekti. Geri kalan kısmını da faset daire şeklindeki endişeler hallediyordu.

PET/BT çekimine gittiğim zaman, resepsiyondaki görevli PET-BiTi’ye mi geldiniz sorusu, ben de “wow” hissi yarattı. Adamlar İngilizce Türkçe sentezinde aşmışlar, beni bile geçmişler diye düşündüm.

İnternetten öğrendiğim kadarıyla, kanserli hücreler enerji için normal hücrelerden daha fazla şeker kullanmaları gerekiyordu, şekeri işaretleyince nerede fazla tutulum olduğu görülebiliyordu.

-“Ya nasip” diyerek yine damar yolunu açtırdım, “Işınla beni Scotty!”